این سخن گرچه لزوماً به نسبی‌گرایی (relativism) در فهم متون نمی‌انجامد اما به معنای نسبت‌گرایی (relationism) در فرایند فهم متون است. یعنی گرچه لزوماً به این ایده که هر تفسیری از متن رواست، و هیچ تفسیر نامعتبری یا تفسیر معتبرتری از متن وجود ندارد، نمی‌انجامد اما به این معنا هست که معنای متن تافته‌ جدابافته‌ای نیست که با دیگر پاره‌های همان متن و نیز با بافتار و سیاقی که متن در آن شکل گرفته و نیز با بافتار و سیاق مخاطب متن، هیچ کاری نداشته باشد. هر فهمی از هر متنی نسبتی دارد با همه‌ی این امور و نه صرفاً با معنای لغوی مفردات آن متن. اگر این موضع تفسیرشناختی (هرمنوتیکی) قابل دفاع باشد، آن‌گاه هیچ متنی، نص نیست.

‮وبلاگ ها‬ - ‭BBC ‮فارسی‬ - ‮آیا متون دینی تفسیر 'قطعی' دارند؟‬ Thursday, December 26, 2013 @ 1:00pm