کشش‌های رفتن همان‌هایی است که همیشه بوده، تحصیل در دانشگاهی بهتر، اندکی آزادی و استقلال بیشتر، امکانات و موقعیت بیشتر برای کار حرفه‌ای و حتی تفریح و خوشگذارنی. و دردهای اینجا هم ثابت است، محدودهای سیاسی و اجتماعی و حتی خانوادگی، دانشگاه‌های ناکارآمد، موقعیت شغلی محدود و... علتش در ذهن من یک چیز بیشتر نیست. در این شهر به ما خوش گذشته. و بعید است جای دیگری انقدر خوش بگذرد. سعی می‌کنم کمی توضیح دهم که چطور در اینجا به ما خوش گذشته. درست است که نوجوانی و اوایل جوانی ما در فضای بسته‌ی سیاسی گذشته، در دوره‌ای که سیاست‌ها سانسور و محدودیت در مورد محصولات فرهنگی به شدت اعمال می‌شده و گشت ارشاد در خیابان‌ها بوده، اما ما از تجربه‌ی نسل‌های قبل راه‌های در‌روی بسیاری یاد گرفته‌ایم. زندگی زیرزمینی و فرهنگ زیرزمینی را گسترش دادیم
تجربه‌ی زيسته Saturday, April 5, 2014 @ 5:21pm
